Είμαστε πιά πρωταθλητές

Απόσπασμα απο σημερινό άρθρο της Kαθημερινής

"Οι αντιδράσεις...
Εκείνη την ώρα, στην πλατεία Συντάγματος εκρήγνυνταν χειροβομβίδες κρότου -λάμψης, ενώ διαδηλωτές με πανό συνέχιζαν να ανεβαίνουν τη Σταδίου. Ενα λεπτό αργότερα, το τοπίο άλλαξε. Η φωτιά στο ισόγειο του κτιρίου φούντωσε και από τα ανοιχτά παράθυρα του β΄ ορόφου άρχισε να βγαίνει πυκνός καπνός. Στο μικρό μπαλκόνι στην πρόσοψη του νεοκλασικού στριμώχθηκαν τέσσερις ή πέντε εργαζόμενοι προσπαθώντας να αναπνεύσουν, ενώ άλλοι που δεν χώρεσαν εκεί άνοιξαν διάπλατα τις μπαλκονόπορτες. Οι αντιδράσεις των διαδηλωτών κλιμακώθηκαν. Εκείνοι που νωρίτερα έκαναν χειρονομίες, τώρα χλεύαζαν τους υπαλλήλους φωνάζοντας «να καείτε ζωντανοί, ρε!», ενώ άλλοι τους καλούσαν ειρωνικά να πηδήσουν στο κενό. Ορισμένοι πιο νηφάλιοι τους έκαναν νόημα να κατέβουν από το κτίριο. Οσοι διαδηλωτές από τα οργανωμένα μπλοκ σάστισαν και κοντοστέκονταν στη θέα των εγκλωβισμένων υπαλλήλων επανέρχονταν στην... τάξη από τους επικεφαλής, οι οποίοι τους φώναζαν «προχωράμε σύντροφοι, προχωράμε». Καθώς τα δευτερόλεπτα κυλούσαν, το μαύρο σύννεφο καπνού από τα παράθυρα του α΄ και β΄ ορόφου έγινε τόσο πυκνό που έκρυψε την πρόσοψη του κτιρίου και τους πανικόβλητους υπαλλήλους που από ένστικτο έσκυβαν για να αναπνεύσουν. Ο ένας από αυτούς έβγαλε το σακάκι του, πέρασε πάνω από το κάγκελο της μπαλκονόπορτας του β΄ ορόφου, πάτησε στη μαρκίζα και πήδησε σε μια πρόχειρη κατασκευή από ελενίτ στην ταράτσα του διπλανού κτιρίου. Αυτή δεν άντεξε το βάρος, και ο νεαρός βρέθηκε στο κενό. Προσγειώθηκε μερικά μέτρα πιο χαμηλά στο πρεβάζι του κινηματογράφου «Απόλλων». Στην άλλη άκρη του κτιρίου της Marfin, άλλος εργαζόμενος, ισορροπώντας πάνω στο κάγκελο και στη μαρκίζα του β΄ ορόφου, κατάφερε να φθάσει στο μπαλκόνι του διπλανού κτίσματος. Στη συνέχεια φάνηκε να προσπαθεί να τραβήξει συναδέλφους του που είχαν μείνει πίσω. Στο μπαλκόνι παρέμεναν δύο γυναίκες κουνώντας ένα χαρτόνι με το οποίο μάταια προσπαθούσαν να απομακρύνουν τον καπνό. Η Πυροσβεστική έφτασε πέντε λεπτά αργότερα. Παρευρισκόμενοι φώναζαν συνθήματα και πετούσαν αντικείμενα εναντίον τους."

Πέραν την κοινωνικοπολιτικής ωριμότητας που τα άνωθεν εκφράζουν και ενώ το Ευρώ βρίσκεται στην κατιούσα (έφτασε χτές στη χαμηλότερη τιμή έναντι του Δολλαρίου εδώ και 14 μήνες)

η δική μας αριστερά οραματίζεται την επικείμενη επανάσταση για την, πλέον καθυστερημένη, εδραίωση του σοσιαλιστικού-κομμουνιστικού ιδεώδους εν Ελλάδι η οποία, ελπίζουν (Αη Φανούρη βάλ' το χέρι σου), οτι θα οδηγήσει στην αναζωπύρωση του παγκόσμιου κομμουνιστικού αγώνα και φάτε μάτια ψάρια, κολιούς, μαργαριτάρια.

Ενώ λοιπόν η αριστερά κάνει βόλτες στα ανθισμένα λιβάδια της ονειροφαντασίας, η αντιπολίτευση αποπειράται να αποσπάσει κομματικά οφέλη απ' την καταστροφή (σιγά, τώρα θα αλλάξουμε πατροπαράδοτες συνήθειες?) και η κυβέρνηση (όπως άλλωστε και η προηγούμενη) δέ ξέρει απο πού να το φυσήξει για να κρυώσει. Η εικόνα του πρωθυπουργού να κλαίει μόνος τα βράδυα στην μαξιλάρα του θά ήταν τουλάχιστον αστεία αν δέν ήταν τόσο κοντά στην αλήθεια.


Σε άλλα νέα, έχει ηλιοφάνεια σήμερα στο Λονδίνο...